Το κάθε πρόσωπο είναι εντελώς διαφορετικό και χρειάζεται έναν ιδιαίτερο σεβασμό. Όλα τα πρόσωπα είναι πλασμένα κατ’ εικόνα Θεού. Δεν μπορεί λοιπόν ποτέ να μην είναι αξιοσέβαστα και αξιοτίμητα. Η διαφορετικότητα, η ανομοιότητα, η ιδιαιτερότητα αποτελεί τελικά μια καταπληκτική συμμετρία. Η συνάντηση και συνεννόηση των προσώπων αποτελεί αλληλοσυμπλήρωση και αρμονική σύνθεση. Δεν υπάρχουν οπωσδήποτε δυο όμοιοι άνθρωποι, ούτε μπορούν να υπάρξουν. Μόνο με την αγάπη και την ταπείνωση μπορούν να συναντηθούν και να ταυτισθούν ακόμη.’
[Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου. Παθοκτονία.
Εκδόσεις Εν Πλω, 2011, σ. 75-76]
«Να σκέφτεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σκέφτεστε τους ανθρώπους.
Να φοβάστε τον Θεό τουλάχιστον όσο φοβάστε τους ανθρώπους.
Να σέβεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σέβεστε τους ανθρώπους.
Να παρακαλείτε τον Θεό τουλάχιστον όσο παρακαλείτε τους ανθρώπους.
Να ελπίζετε στον Θεό τουλάχιστον όσο ελπίζετε στον ανθρώπους.
Να ζητάτε βοήθεια από τον Θεό τουλάχιστον όσο ζητάτε βοήθεια από τους ανθρώπους.
Να τηρείτε τον νόμο του Θεού τουλάχιστον όσο τηρείτε τον νόμο των ανθρώπων.
Να ευγνωμονείτε τον Θεό τουλάχιστον όσο ευγνωμονείτε τους ανθρώπους.
Να δοξάζετε τον Θεό τουλάχιστον όσο δοξάζετε τους ανθρώπους».
[Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς. Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται.
Εκδόσεις Εν Πλω 2008, σελ. 274]
http://iaspis.blogspot.com