Όταν τελείωσα την ομιλία και έφευγε ο κόσμος, άρχισε να γίνεται ένας μεγάλος σαματάς. Ήρθαν κάποιες κυρίες τότε και με ενημέρωσαν ότι κάποια μεγαλοκυρία είχε δαιμονιστεί. Φώναζε και ούρλιαζε η δαιμονισμένη λέγοντας λόγια για μένα:
- Με φανέρωσε αυτός ο άνθρωπος, με έβγαλε στη φόρα! Τί γυρεύει εδώ στον Καναδά; Ήρθε να πάρει τους δικούς μου, τους οποίους είχα καλά δεμένους. Θα τον κάνω κακό και θα τον εκδικηθώ!
Την μετέφεραν σε ένα δωμάτιο. Και μόλις λίγο ηρέμησε, πήγα και την συνάντησα. Είχε κλειστά τα μάτια και έτρεμε σαν το ψάρι! Κατά το χρέος μου άνοιξα το Ευχολόγιο, φόρεσα το πετραχήλι μου και της διάβασα τις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου και όταν τελείωσα, άνοιξε τα μάτια, σταμάτησε να τρέμει και με λέει:
- Πάτερ, θέλω να εξομολογηθώ!
Πράγματι την εξομολόγησα. Η κοπέλα αυτή είχε δαιμόνιο για πολλά χρόνια, αλλά δεν είχε εκδηλωθεί μέσα της. Κοινωνούσε, Εκκλησιαζόταν κανονικά, αλλά δεν γνώριζε, ότι ήταν δαιμονισμένη...
Με αφορμή όμως εκείνη την ομιλία που είχα κάνει, εκδηλώθηκε το δαιμόνιο που είχε. Πολλοί που ήταν παρόντες στο σκηνικό με την δαιμονισμένη, ωφελήθηκαν πολύ και άνθρωποι που δεν πίστευαν στα δαιμόνια και στον διάβολο, πίστεψαν στην ύπαρξη των πονηρών πνευμάτων.
Γέροντας Εφραίμ της Αρζόνας