Από το βιβλίο ''Μυστικά βιώματα στην Αγία Γη»(Σοφία Κιόρογλου)
Το 2005, ενώ ο ναός είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, δέχτηκε επίθεση από δύο εβραϊκά τάνκς.
-Την ώρα που έγινε η επίθεση, στις 3:45 π.μ,θυμάται ο π. Ιουστίνος, βρισκόμουν στο ηγουμενείο. Μου τηλεφώνησε η γυναίκα του φύλακα που δουλεύει εδώ, η οποία μένει ακριβώς απέναντι από την κεντρική πύλη του προσκυνήματος, και μου είπε:
-Πρόσεξε, μην πλησιάσεις στα παράθυρα, διότι δύο τάνκς είναι έτοιμα να κτυπήσουν το Μοναστήρι.
-Έμεινα πραγματικά μέσα και, κοιτάζοντας πλαγίως από το ένα παράθυρο, είδα μία οβίδα να κτυπά την εκκλησία.
- Άγιε Ιακώβ... Αγία Φωτεινή..., φώναξα. Εγώ έφτιαξα το σπίτι σας με το υστέρημα του φτωχού λαού. Προστατέψτε το, διότι μπροστά στα τάνκς δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Όταν όμως άκουσα και το δεύτερο κτύπημα κάτω από το καμπαναριό, δίπλα στον σταυρό, απελπίστηκα και είπα:
-Έ, πάτερ Φιλούμενε, αν είσαι Άγιος, δείξε μου το τώρα! Και τότε πραγματικά, με αυτά τα αμαρτωλά μου μάτια είδα τον Άγιο με το γκρίζο του αντερί επάνω στον σταυρό, στο κέντρο της προσόψεως του ναού, να κινεί τα χέρια του,σαν να έδιωχνε κάτι. Έπειτα διαπίστωσα, ότι αυτό που έδιωχνε ήταν τρεις οβίδες, οι οποίες έπεσαν κάτω χωρίς να εκραγούν και κατρακυλούσαν πάνω στο λιθόστρωτο, σαν να ήταν μπουκάλια. Έτσι, τα τάνκς απεχώρησαν άπρακτα και σώθηκε ο ναός.
Το 2005, ενώ ο ναός είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, δέχτηκε επίθεση από δύο εβραϊκά τάνκς.
-Την ώρα που έγινε η επίθεση, στις 3:45 π.μ,θυμάται ο π. Ιουστίνος, βρισκόμουν στο ηγουμενείο. Μου τηλεφώνησε η γυναίκα του φύλακα που δουλεύει εδώ, η οποία μένει ακριβώς απέναντι από την κεντρική πύλη του προσκυνήματος, και μου είπε:
-Πρόσεξε, μην πλησιάσεις στα παράθυρα, διότι δύο τάνκς είναι έτοιμα να κτυπήσουν το Μοναστήρι.
-Έμεινα πραγματικά μέσα και, κοιτάζοντας πλαγίως από το ένα παράθυρο, είδα μία οβίδα να κτυπά την εκκλησία.
- Άγιε Ιακώβ... Αγία Φωτεινή..., φώναξα. Εγώ έφτιαξα το σπίτι σας με το υστέρημα του φτωχού λαού. Προστατέψτε το, διότι μπροστά στα τάνκς δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Όταν όμως άκουσα και το δεύτερο κτύπημα κάτω από το καμπαναριό, δίπλα στον σταυρό, απελπίστηκα και είπα:
-Έ, πάτερ Φιλούμενε, αν είσαι Άγιος, δείξε μου το τώρα! Και τότε πραγματικά, με αυτά τα αμαρτωλά μου μάτια είδα τον Άγιο με το γκρίζο του αντερί επάνω στον σταυρό, στο κέντρο της προσόψεως του ναού, να κινεί τα χέρια του,σαν να έδιωχνε κάτι. Έπειτα διαπίστωσα, ότι αυτό που έδιωχνε ήταν τρεις οβίδες, οι οποίες έπεσαν κάτω χωρίς να εκραγούν και κατρακυλούσαν πάνω στο λιθόστρωτο, σαν να ήταν μπουκάλια. Έτσι, τα τάνκς απεχώρησαν άπρακτα και σώθηκε ο ναός.