Κωνσταντίνος Κόλμερ
Η δολοφονία του ρωσόφιλου Ουκρανού ηγέτου Αλεξάντρ Ζαχαρτσένκο, προχθές, στην πόλη Ντονιέτσκ της ανατολικής Ουκρανίας, δημιουργεί συνειρμούς με την δολοφονία του πρώτου κυβερνήτου της νεωτέρας Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος δολοφονήθη τον Σεπτέμβριον του 1831 στο Ναύπλιον από τους αδελφούς Μαυρομιχάλη. Όπως τον Καποδίστρια υποπτεύοντο ως ρωσόφιλο οι Άγγλογάλλοι επειδή υπηρέτησε ως υπουργός των Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας, έτσι και ο Ζαχαρτσένκο θεωρήθη υπό της Δύσεως υπέρμαχος της αποσχίσεως της ανατολικής Ουκρανίας που εκηρύχθη ανεξάρτητη «λαϊκή δημοκρατία», αναγνωρισθείσα μόνον υπό της Ρωσικής κυβερνήσεως.
Ο δολοφόνος του Καποδίστρια, Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στο γαλλικό προξενείο αλλά οι Γάλλοι τον παρέδωσαν στην ελληνική κυβέρνηση και εξετελέσθη μετά από συνοπτική δίκη. Ο αδελφός του εφονεύθη υπό των σωματοφυλάκων του Καποδίστρια εις τον περίβολον της εκκλησίας όπου έγινε η δολοφονία.
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι περιπέτειες της νεωτέρας Ελλάδος χρονολογούνται έκτοτε, διότι δεν επετεύχθη η πλήρης εθνική ανεξαρτησία που επεδίωκε ο Καποδίστριας σε όλα τα πεδία: διοίκηση, οικονομία, εξωτερική πολιτική κλπ. Η δολοφονία του Ουκρανού ηγέτη δημιούργησε παρενέργειες με την αντιπαράθεση ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Εν πρώτοις, η δολοφονία του Ζαχαρτσένκο θα μπορούσε να υποτεθή ως η ρεβάνς του ΝΑΤΟ διά την προσάρτηση της Κριμαίας και την ανάκτηση υπό της Ρωσίας του μοναδικού της λιμένος «θερμών υδάτων» της Σεβαστουπόλεως (όλοι οι άλλοι παγώνουν τον χειμώνα).
Οι ενέργειες του Καποδίστρια το 1829 είχαν ως αποτέλεσμα την υπό τον ναύαρχο Χέϋδεν άφιξη του ρωσικού στόλου στη Σφακτηρία που μαζί με τον αγγλικό στόλο του Κόρδικτων και του γαλλικού υπό τον Δερυγνί, κατεναυμάχησαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο, αναγκάσαντες τον Ιμπραήμ πασά να αποσυρθή της Ελλάδος. Οι πολιτικές συνέπειες της ναυμαχίας του Ναυαρίνου έφθασαν μέχρις Αγγλίας, όπου ο φιλέλλην πρωθυπουργός λόρδος Κάννινγ έχασε την εξουσία αφού θεωρήθη υπαίτιος της ελεύσεως του ρωσικού στόλου στα «θερμά νερά» της Μεσογείου θαλάσσης.
Παράταση ζωής
Με την δολοφονία στο Ντονιέσκ προβάλλονται εύλογα προσκόμματα στη προσεχή συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον ομόλογο της Ρωσίας Βλαδίμηρο Πούτιν. Το ΝΑΤΟ έλαβε τον περασμένο Ιούνιο μήνυμα από τον πρόεδρο Τράμπ, που το αξιολογεί ως ένα σπάταλο, απηρχαιωμένο και περιττό οργανισμό και η γραφειοκρατία του ανησύχησε σφόδρα ότι επίκειται η διάλυση και η απώλεια των προνομίων της, αφού οι Αμερικανοί που φέρουν το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος του ΝΑΤΟ, προτίθενται ν’ αποχωρήσουν προσεχώς.
Με την όξυνση των σχέσεων με την Ρωσία στην Ουκρανία και την πρόθεση εντάξεως της Γεωργίας, το ΝΑΤΟ λαμβάνει παράταση ζωής και διακόπτει την παραγραφή. Οι Γερμανογάλλοι πιστεύουν έτσι ότι θα προλάβουν την ανάπτυξη της Δυτικοευρωπαϊκής Αμυντικής Ενώσεως, δηλ. ενός επιθετικού οργανισμού που με τα τραπεζοβιομηχανικά συμφέροντα θ’αναλάβει τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης εις βάρος του φορολογουμένου.
Προς τον σκοπό αυτό κυκλοφορούν τον μύθο της ρωσικής επιθετικότητος που έχει ως βαθύτερο αίτιο την ανασφάλεια της Ρωσίας από τις συνεχείς ευρωπαϊκές εισβολές από Σουηδούς, Πολωνούς, Γάλλους και Γερμανούς εις διάστημα τεσσάρων αιώνων. Η Ρωσία έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα μεταξύ των οποίων ένα δημογραφικό εφάμιλλο του ελληνικού και δεν νομίζω ότι έχει όρεξη για εξωτερικές περιπλοκές, με την Αμερική πάνοπλο και οικονομικώς αναπτυσσομένη από την φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων κατά 40%.
Η «κακοποιός» γραφειοκρατία του ΝΑΤΟ (όρα διάλυση της Λιβύης) δίδει αγώνα επιβιώσεως δια του μετασχηματισμού της εις Δυτικευρωπαϊκή Ένωση και γι’αυτό γίνεται εξόχως επικίνδυνη, ιδιαιτέρως τώρα που η Τουρκία απομακρύνεται απ’ την Δύση. Να μην εκπλαγούμε αν διαπιστώσουμε και άλλα περιστατικά όπως η δολοφονία ενός Ουκρανού πολιτικού. Το προηγούμενο του Καποδίστρια αυτό διδάσκει.
slpress
Η δολοφονία του ρωσόφιλου Ουκρανού ηγέτου Αλεξάντρ Ζαχαρτσένκο, προχθές, στην πόλη Ντονιέτσκ της ανατολικής Ουκρανίας, δημιουργεί συνειρμούς με την δολοφονία του πρώτου κυβερνήτου της νεωτέρας Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος δολοφονήθη τον Σεπτέμβριον του 1831 στο Ναύπλιον από τους αδελφούς Μαυρομιχάλη. Όπως τον Καποδίστρια υποπτεύοντο ως ρωσόφιλο οι Άγγλογάλλοι επειδή υπηρέτησε ως υπουργός των Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας, έτσι και ο Ζαχαρτσένκο θεωρήθη υπό της Δύσεως υπέρμαχος της αποσχίσεως της ανατολικής Ουκρανίας που εκηρύχθη ανεξάρτητη «λαϊκή δημοκρατία», αναγνωρισθείσα μόνον υπό της Ρωσικής κυβερνήσεως.
Ο δολοφόνος του Καποδίστρια, Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στο γαλλικό προξενείο αλλά οι Γάλλοι τον παρέδωσαν στην ελληνική κυβέρνηση και εξετελέσθη μετά από συνοπτική δίκη. Ο αδελφός του εφονεύθη υπό των σωματοφυλάκων του Καποδίστρια εις τον περίβολον της εκκλησίας όπου έγινε η δολοφονία.
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι περιπέτειες της νεωτέρας Ελλάδος χρονολογούνται έκτοτε, διότι δεν επετεύχθη η πλήρης εθνική ανεξαρτησία που επεδίωκε ο Καποδίστριας σε όλα τα πεδία: διοίκηση, οικονομία, εξωτερική πολιτική κλπ. Η δολοφονία του Ουκρανού ηγέτη δημιούργησε παρενέργειες με την αντιπαράθεση ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Εν πρώτοις, η δολοφονία του Ζαχαρτσένκο θα μπορούσε να υποτεθή ως η ρεβάνς του ΝΑΤΟ διά την προσάρτηση της Κριμαίας και την ανάκτηση υπό της Ρωσίας του μοναδικού της λιμένος «θερμών υδάτων» της Σεβαστουπόλεως (όλοι οι άλλοι παγώνουν τον χειμώνα).
Οι ενέργειες του Καποδίστρια το 1829 είχαν ως αποτέλεσμα την υπό τον ναύαρχο Χέϋδεν άφιξη του ρωσικού στόλου στη Σφακτηρία που μαζί με τον αγγλικό στόλο του Κόρδικτων και του γαλλικού υπό τον Δερυγνί, κατεναυμάχησαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο, αναγκάσαντες τον Ιμπραήμ πασά να αποσυρθή της Ελλάδος. Οι πολιτικές συνέπειες της ναυμαχίας του Ναυαρίνου έφθασαν μέχρις Αγγλίας, όπου ο φιλέλλην πρωθυπουργός λόρδος Κάννινγ έχασε την εξουσία αφού θεωρήθη υπαίτιος της ελεύσεως του ρωσικού στόλου στα «θερμά νερά» της Μεσογείου θαλάσσης.
Παράταση ζωής
Με την δολοφονία στο Ντονιέσκ προβάλλονται εύλογα προσκόμματα στη προσεχή συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον ομόλογο της Ρωσίας Βλαδίμηρο Πούτιν. Το ΝΑΤΟ έλαβε τον περασμένο Ιούνιο μήνυμα από τον πρόεδρο Τράμπ, που το αξιολογεί ως ένα σπάταλο, απηρχαιωμένο και περιττό οργανισμό και η γραφειοκρατία του ανησύχησε σφόδρα ότι επίκειται η διάλυση και η απώλεια των προνομίων της, αφού οι Αμερικανοί που φέρουν το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος του ΝΑΤΟ, προτίθενται ν’ αποχωρήσουν προσεχώς.
Με την όξυνση των σχέσεων με την Ρωσία στην Ουκρανία και την πρόθεση εντάξεως της Γεωργίας, το ΝΑΤΟ λαμβάνει παράταση ζωής και διακόπτει την παραγραφή. Οι Γερμανογάλλοι πιστεύουν έτσι ότι θα προλάβουν την ανάπτυξη της Δυτικοευρωπαϊκής Αμυντικής Ενώσεως, δηλ. ενός επιθετικού οργανισμού που με τα τραπεζοβιομηχανικά συμφέροντα θ’αναλάβει τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης εις βάρος του φορολογουμένου.
Προς τον σκοπό αυτό κυκλοφορούν τον μύθο της ρωσικής επιθετικότητος που έχει ως βαθύτερο αίτιο την ανασφάλεια της Ρωσίας από τις συνεχείς ευρωπαϊκές εισβολές από Σουηδούς, Πολωνούς, Γάλλους και Γερμανούς εις διάστημα τεσσάρων αιώνων. Η Ρωσία έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα μεταξύ των οποίων ένα δημογραφικό εφάμιλλο του ελληνικού και δεν νομίζω ότι έχει όρεξη για εξωτερικές περιπλοκές, με την Αμερική πάνοπλο και οικονομικώς αναπτυσσομένη από την φορολογική ελάφρυνση των επιχειρήσεων κατά 40%.
Η «κακοποιός» γραφειοκρατία του ΝΑΤΟ (όρα διάλυση της Λιβύης) δίδει αγώνα επιβιώσεως δια του μετασχηματισμού της εις Δυτικευρωπαϊκή Ένωση και γι’αυτό γίνεται εξόχως επικίνδυνη, ιδιαιτέρως τώρα που η Τουρκία απομακρύνεται απ’ την Δύση. Να μην εκπλαγούμε αν διαπιστώσουμε και άλλα περιστατικά όπως η δολοφονία ενός Ουκρανού πολιτικού. Το προηγούμενο του Καποδίστρια αυτό διδάσκει.
slpress