ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ZHURAVSKY
1912 Σεπτέμβριος... Η καταιγίδα έσπασε τον φράχτη στο παλιό νεκροταφείο της πόλης. Προσέλαβα έναν υπάλληλο. Έβαλε ένα νέο φράχτη. Ο φράκτης παραμένει ακόμα μέχρι σήμερα.
Ένα τέταρτο μετά τις εννιά το πρωί, βιάζομαι να πάω στο σχολείο για τα μαθήματα. Περνάω από το κοιμητήριο. Για κάποιο λόγο κοιτάζω προς τα δεξιά. Βλέπω τρεις ιερείς, οι οποίοι είχαν θαφτεί εκεί, να στέκονται με λευκά ενδύματα και να με κοιτάζουν. Θέλοντας να ελέγξω εάν ήταν όραμα ή μια οπτική ψευδαίσθηση, ή ένας συνδυασμό των χρωμάτων του αέρα το πρωί, πολλές φορές πήγα στο κοιμητήριο το πρωί, μέρα και νύχτα, αλλά το όραμα δεν ξανασυνέβει.
Συνειδητοποίησα ότι οι ιερείς με ευχαρίστησαν για το νέο φράχτη.
1925, Οκτώβριος. Ρίγα. Είμαι στην εκκλησία του αγίου μάρτυρος Firsa, κάνω μια αγρυπνία. Ψέλνει ένας παλιός αναγνώστης, ο Λαβρόφ, που βρίσκεται στο δεξιό ψαλτήρι. Ψέλνει δυνατά, διαβάζει δυνατά και παρεμποδίζει τους άλλους. Στέκομαι μπροστά στο Ιερό και ανησυχώ. Δεν μπορούσα να το αντέξω. Πήγα ένα βήμα προς τις νότιες πόρτες για να βγω από το θυσιαστήριο για να πω να φύγει ο Λαβρόφ.
Ξαφνικά, μπροστά μου, στάθηκε με σηκωμένα τα χέρια, μπλοκάροντας το δρόμο, ο αείμνηστος Αρχιερέας πατήρ Liberovsky. Με συγκράτησε και πήρε τη θέση μου. Ο πατήρ βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου με μαύρα ράσα. Μου λέει "Μην ανησυχείς".
Πρέπει να προσθέσω ότι ο πατήρ Λιμπερόφσκι είναι πάντα παρών στο θυσιαστήριο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας... Αν δεν τον βλέπω μερικές φορές, αισθάνομαι σαφώς ότι είναι δίπλα μου.
1927 έτος, Αύγουστος. Ζούσα με την αδελφη μου στη Ρίγα στην διεύθυνση L. Pils Iela Νο. 14, ap. 4, στον δεύτερο όροφο. Ήταν 8.30 το πρωί. (...) Γύρισα στο παράθυρο και κοίταξα.
Ξαφνικά δεξιά, έξω από το παράθυρο, αντίκρισα το πνεύμα του σκότους: Τεράστιο, τρία μέτρα, ολόμαυρο με το κεφάλι και τα κάτω άκρα να είναι γύρω και πίσω από τη γωνία του παραθύρου αλλά και μπροστά για να μπορεί να με βλέπει. Έπλεε στον αέρα. Μεταξύ μας ήταν μικρή η απόσταση. Ήμουν τρομοκρατημένος. Κρύος ιδρώτας βγήκε από πάνω μου. Με έκαιγε με το βλέμμα του. Ήθελα να προσευχηθώ. Δεν μπορούσα να το κάνω. Καταλάβαινα ότι παραλύει τη θέλησή μου. Εξανάγκασα τον εαυτό μου και ψιθύρισα: "ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ " ... Το πνεύμα υποχώρησε γύρω από τη γωνία του παραθύρου. Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να έρθω εις εαυτόν.
Ο πατήρ Ιωάννης είχε μια πλούσια εμπειρία μιας υπερφυσικής αποκάλυψης: Οράματα των αγίων ψυχών που είχε προσευχηθεί, ψυχές νεκρών και ψυχές που μνημόνευε στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας... Τη νύχτα ο πατήρ δεν κοιμόταν. Καθόταν και προσευχόταν για τους κεκοιμημενους...
Μια μέρα, ο πατέρας συναντήθηκε με έναν νεαρό άνδρα σε έναν μικρό δρόμο στη Ρίγα. Τον ρωτάει: "Τι κάνεις εδώ; είσαι νεκρός!"
- Απαντά ο νεκρός: " Πάτερ, η αδελφή μου είναι πολύ άρρωστη, αλλά κανείς δεν γνωρίζει γι 'αυτήν, πρέπει να ειδοποιηθεί επειγόντως". Βρίσκεται στο τάδε νοσοκομείο, στο τάδε δωμάτιο. Ο Στάρετς έσπευσε στην αναφερόμενη διεύθυνση, βρήκε την άρρωστη και εκείνη του είπε: "Πατέρα, πώς με βρήκες; Θέλω να πάρω την Θεια Κοινωνία".
https://apantaortodoxias.blogspot.com