Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»

Σε αυτό τον τόπο, τον ποτισμένο από αίμα ηρώων και αγίων σήμερα οι χωρίς πίστη πολιτικοί δηλώνουν καμαρώνοντας άθεοι, προσφέροντας νέα ήθη στην καθημερινή πρακτική με σύμφωνα συμβίωσης, ομόφυλες σχέσεις, καὐση νεκρών, πολύχρωμα σχολεία, θεματικές εβδομάδες με έμφυλες ταυτότητες, αχρήματη κοινωνία με καθιέρωση ηλεκτρονικών πληρωμών και άλλα πολλά.
Όλα όμως για το καλό μας. Όλα για να σωθεί ο πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος λαός μας. Αναζητούμε σωτηρία αλλά δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε τον μόνο Σωτήρα. Ψάχνουμε έναν Μεσσία, αδιαφορώντας για τον Θεό. Ενοχλεί η παρουσία Του. Τον πολεμάνε με μεθοδικότητα ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η ιστορία δεν μας έμαθε τίποτα. Η Εκκλησία μας σήμερα είναι καλή και αποδεκτή από την νέο-προοδευτική γενιά μόνο για να θρέφει πεινασμένους και να φροντίζει υποτιθέμενους πρόσφυγες. Εκεί εξαντλείται ο ρόλος της. Κατάφεραν εν πολλοίς να την μετατρέψουν σε ένα προτεσταντικού τύπου φιλανθρωπικό οργανισμό. Τι θλιβερό… Ευθύνη όλων μας. Κάθε ένας με το μερίδιο που του αναλογεί.
Σαν να υπάρχει μία απόλυτη συμφωνία νεκρικής σιγής ή εκκωφαντικής αφωνίας… Δεν μιλάει κανείς, δεν αντιδρά κανείς. Λαός και ηγεσία, πνευματική και πολιτική, σε ανοσοκαταστολή. Υπάρχουν φυσικά λιγοστές λαμπρές εξαιρέσεις, που δέχονται, όμως, την πολεμική και την χλεύη.
«Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός. Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνῃ τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας. Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχῃ τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.
Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα παζάρι ποὺ πουλιοῦνται ὅλα, σὲ ὅποιον θέλῃ νὰ τὸ ἀγοράσῃ. Καταντήσαμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀπάνω μας τίποτα ἑλληνικό, ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἴσαμε τὸ πνεῦμα μας. Τὸ μασκάρεμα ἄρχισε πρῶτα ἀπὸ τὸ πνεῦμα, καὶ ὕστερα ἔφθασε καὶ στὸ σῶμα. Περισσότερο ἀντιστάθηκε σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ὁ λαὸς καὶ βαστάξε καμπόσο, μὰ στὸ τέλος τὸν πῆρε τὸ ρεῦμα καὶ πάει καὶ αὐτός.» Έτσι έγραφε ο μεγάλος κυρ Φώτης Κόντογλου πριν από μερικές δεκαετίες και είναι σαν να περιγράφει το σήμερα.
Γιατί όμως όλα αυτά συμβαίνουν; Γιατί έχουμε στα δύσκολα χρόνια που περνάμε, λαό αδρανή και ηγέτες, πολιτικούς και πνευματικούς, κατώτερους των περιστάσεων; Ας ακούσουμε τον Άγιο Αναστάσιο τον Σιναΐτη, Επίσκοπο Αντιοχείας:
«Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας». Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.
Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».
Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ' αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο τού Ιπποδρόμου». Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην η μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε τού παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».
Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα η άρχοντα η Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια τού Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα».



του Λυκούργου Μαρκούδη

Ομιλία στην Ημερίδα «Το Μεγαλείο της Μετάνοιας στη ζωή του Ανθρώπου» που πραγματοποιήθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Πολιούχου Θεσσαλονίκης στις 13 Μαρτίου 2017