Αν έχεις ξεριζωθεί από τον τόπο σου για οποιονδήποτε λόγο, καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάμε. Πολλοί είναι εκείνοι που τις προηγούμενες δεκαετίες έφευγαν μαζικά από τα χωριά προς τις μεγάλες πόλεις για να βρουν μία καλύτερη τύχη. Οι παρακάτω φωτογραφίες χωρούν μέσα τους όλη τη νοσταλγία που κρύβουμε για τη ζωή μας στο χωριό αλλά και για τους ανθρώπους που αφήσαμε πίσω μας.
Γράφει η Μελαχρινή Τριανταφυλλοπούλου
Η ζωή στο χωριό:
Το φουρνιστό ψωμί:
Το πρώτο πράγμα που θέλεις να μυρίσεις και να γευτείς όταν γυρίζεις πίσω στο χωριό σου, είναι το φρέσκο παραδοσιακό ζυμωτό ψωμί. Ανυπομονείς να δοκιμάσεις και πάλι την μοναδική συνταγή που είναι φτιαγμένη με αγάπη και που μεγάλωσε γενιές και γενιές.
Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας!
Για τους περισσότερους από εμάς, το χωριό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις αγαπημένες μας γιαγιάδες που δεν είχαν γνωρίσει τη ζωή μακριά από τον τόπο τους. Οι άνθρωποι εκείνοι, οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν, ζούσαν με μοναδική χαρά και προσμονή να ανοίξει η πόρτα αυτή και να ξαναδούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους σε κάθε ευκαιρία. Τότε, γέμιζε το σπίτι τους φωνές και γέλια και έκαναν τα πάντα για να μας ευχαριστήσουν, μέχρι να ξαναφύγουμε από κοντά τους και να μετρούν τις μέρες να μας ξαναδούν.
Η αγροτική ζωή:
Όσοι έχουμε μεγαλώσει σε χωριό, έχουμε ιδιαίτερη αγάπη για τη φύση και τα ζώα. Ειδικά στα γεωργικά χωριά της Ελλάδας που οι άνθρωποι ζουν από την κτηνοτροφία και την παραγωγή προϊόντων, έχουν μάθει να σέβονται και να εκτιμούν τη Γη που τους ανέθρεψε και να τη φροντίζουν.
Οι φιλικοί χωρικοί:
Οι ανθρώπινες σχέσεις στις μεγαλουπόλεις, είναι εντελώς απρόσωπες. Μπορεί να μένεις στο ίδιο ακριβώς κτίριο με κάποιον και να μην γνωρίζεις ούτε το όνομά του. Πλήθος ανθρώπων περνούν από δίπλα σου και δεν ανταλλάσσετε κουβέντα! Στις επαρχίες, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ οι χωρικοί γνωρίζονται μεταξύ τους και τους ενώνει η κοινή αγάπη για τον τόπο τους.
Οι παιδικές μας αναμνήσεις!
Στο χωριό που μεγαλώσαμε έχουμε όλοι τις καλύτερες αναμνήσεις. Τα παιχνίδια που σκαρώναμε με τα αδέρφια μας και τους τρόπους που βρίσκαμε για να περάσουμε τη μέρα μας μετά το διάβασμα, μακριά από ηλεκτρονικά παιχνίδια και μαγαζιά. Το παιχνίδι στην εξοχή ήταν μία από τις αγαπημένες μας δραστηριότητες και δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσουμε κινητά για να συνεννοηθούμε όπως σήμερα. Απλώς βγαίναμε το απόγευμα στην πλατεία του χωριού και ξέραμε πως θα βρούμε τους φίλους μας.
Η συλλογικότητα των κατοίκων:
Στο χωριό που μεγάλωσα, όλοι οι άνθρωποι ήμασταν σαν ένα σπίτι. Οι γυναίκες του χωριού ζύμωναν και βοηθούσαν τις φτωχότερες οικογένειες, οι μανάδες έπλεκαν και δώριζαν ότι μπορούσαν στους συνανθρώπους τους, αλλά και όλοι βοηθούσαν με τον τρόπο τους όταν κάποιος είχε ανάγκη.
Το φαγητό φυσικά!
Τελευταίο στη λίστα αλλά από τα σημαντικότερα. Αν έχετε και εσείς συνδέσει τις μνήμες σας στο χωριό με τα ωραιότερα τραπέζια που έχετε κάνει στη ζωή σας, τότε έχετε τις καλύτερες αναμνήσεις. Τραπέζια που στρώνονταν χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία και χωρούσαν όλοι οι καλοί, γείτονες, φίλοι και συγγενείς σου. Τραπέζια τόσο λιτά, που όμως δεν θα τα άλλαζες για κανένα πολυτελές εστιατόριο. Το φαγητό με τους δικούς σου ανθρώπους, στην αυλή της γιαγιάς, με τις μητέρες να ετοιμάζουν βραδινό και μετά πάλι πίσω για παιχνίδι…
