Paul Craig Roberts, Zero Hedge
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
Από το 2016 οι ΗΠΑ έγιναν το κιβώτιο του «Ρωσίαγκέϊτ», μιας απάτης που επινοήθηκε από το αμερικανικό σύμπλεγμα συμφερόντων πολεμικών βιομηχανιών και υπηρεσιών ασφαλείας, για να εμποδίσουν τον Τραμπ να εξομαλύνει τις σχέσεις με την Ρωσία. Ομαλές σχέσεις θα υποτιμούσαν την ΡΩΣΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ, μιαν σφαιρικά προβαλλόμενη εικόνα τρόμου, που προστατεύει τον ετήσιο προϋπολογισμό δαπανών 1.000 Δισεκατομμυρίων, υπέρ αυτού του συμπλέγματος συμφερόντων.
Το Δημοκρατικό Κόμμα, που μόνο δημοκρατικό δεν είναι, υποστήριξε την απάτη, ελπίζοντας να ανατρέψει τον Τραμπ για τους δικούς τους λόγους και ρυμούλκησε τα εκπορνευόμενα ΜΜΕ στην συνωμοσία εναντίον του Τραμπ. Τώρα που με την έκθεση Μούλερ αποκαλύφτηκαν ως ψεύδη όλες οι διαβεβαιώσεις του Κατεστημένου ότι ο Τραμπ ήταν προδότης και συνωμοτούσε με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν για να κλέψει τις εκλογές από την Κίλλαρυ προ το συμφέρον της Ρωσίας, η αμερικανική προσοχή μπορεί να στραφεί σε κάποιαν άλλη εκστρατεία ψευδολογίας. Η διαδοχή αυτών των γελοιοτήτων καταστρέφει την φήμη της Αμερικής.
Είναι γεγονός ότι κάποιοι από τους πιο εξωφρενικούς Δημοκρατικούς δεν μπορούν να αποχωρισθούν την «ρωσική συνωμοσία.» Τα πορνομίντια λένε ότι ο Τραμπ θα παραπεμφθεί και θα εκδιωχθεί για το μη έγκλημά του ΄Ενας ή δύο παράφρονες καθηγητές διακήρυξαν ότι ο Ανακριτής Μούλερ ήταν συμμέτοχος σε «επιχείρηση συγκάλυψης του Τραμπ», και ότι επιβάλλεται να ερευνηθεί και ο ίδιος. Αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί απλά υπογραμμίζουν ότι οι ΗΠΑ σπατάλησαν τρία χρόνια της ύπαρξής τους.
Στο μεταξύ άλλες χώρες προχωρούν
Οι Ρώσοι, για παράδειγμα, ανακάλυψαν ότι οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον έχουν και την ευεργετική πλευρά τους. Η Ρωσία έγινε περισσότερο αυτάρκης οικονομικά και βγήκε από το κελί του να είναι εξαγωγέας μόνο πρώτων υλών στην Δύση, κελί μέσα στο οποίο είχαν βάλει την ρωσική κυβέρνηση Αμερικανοί και Αμερικανόπνευστοι Ρώσοι οικονομολόγοι.
Οι ύβρεις και κατηγορίες της Ουάσιγκτον εναντίον της Ρωσίας γέννησαν νέα ρωσικά οπλικά συστήματα, για τα οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν αντίστοιχα, ή μέσα αμύνης, οπλικά συστήματα που υποβιβάζουν τις ΗΠΑ σε στρατιωτική δύναμη δεύτερης κατηγορίας.
Σε μια προσαρμοσμένη βάση, η Κίνα έχει τώρα την μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και συνεχώς περισσότερο αγνοεί τις φραστικές επιθέσεις της Ουάσιγκτον. Το ίδιο και το Ιράν.
Ο κόσμος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι η δύναμη που νομίζει πως είναι.
Η κατάχρηση του ρόλου του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος και οι παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου έχουν ενισχύσει μια κίνηση αποστασιοποίησης από το δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές. Και αυτό είναι ίσως μια πιο σοβαρή απειλή για την ισχύ της Ουάσιγκτον από την ρωσική πολεμική υπεροχή.
Ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ ήταν ευτυχής με την έκρηξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου επειδή κατάλαβε ότι η Βρετανία θα έβγαινε χρεωκοπημένη και χωρίς αυτοκρατορία. Αντιλαμβανόταν ότι κερδισμένη θα έβγαινε η Αμερική, επειδή θα κληρονομούσε τον ρόλο του αποθεματικού νομίσματος. Ο λόγος γιατί αυτό είναι σημαντικό ,είναι γιατί η χώρα με το αποθεματικό νόμισμα μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της απλώς τυπώνοντας χαρτονομίσματα. ΄Ετσι η κυβέρνησή της μπορεί να δαπανά κατά βούληση, δεν έχει προβλήματα προϋπολογισμού.
Για μια χώρα τόσο χρεωμένη όσο η Αμερική, το να χάσει τον ρόλο του αποθεματικού νομίσματος θα αποτελούσε ένα συντριπτικό πλήγμα. Αυτό το πλήγμα αντιμετωπίζει η Ουάσιγκτον, σαν συνέπεια της ηλίθιας πολιτικής των κυρώσεων και του μη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
Και υπάρχει και ένα άλλο πλήγμα. ΄Όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπεσε σε εισβολείς που πέρασαν τα σύνορά της, έτσι πέφτει και η αμερικανική αυτοκρατορία. Η Ευρώπη, το πετράδι του στέμματος της αυτοκρατορίας, έχει τώρα πλημμυρίσει από εκατομμύρια μη αφομοιώσιμους λαούς, σε βαθμό που η Ευρώπη να μην είναι πια ευρωπαϊκή. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι μέχρις στιγμής ανίσχυρος να υπερασπιστεί τα σύνορα των ΗΠΑ. Πράγματι το Δημοκρατικό Κόμμα και τα εκπορνευμένα ΜΜΕ είναι τελείως εχθρικά σε κάθε προστασία των αμερικανικών συνόρων. Γιατί μια κυβέρνηση που δεν θέλει να υπερασπίσει τα σύνορά της ξοδεύει 1.00 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για την άμυνα;
Οι Αμερικανοί Νεοσυντηρητικοί Σιωνιστές, που ελέγχουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική, για να εξυπηρετούν τα συμφερόντων του Ισραήλ, εξακολουθούν, από τις ημέρες του καθεστώτος Κλίντον, να δρουν σαν να ζούσαμε ακόμη σε έναν μονοπολικό κόσμο. Για κάποιο λόγο ο Σύμβουλος Ασφαλείας του Προέδρου Τραμπ έχει φτωχές πηγές πληροφοριών. Μιλάει σαν να κυβερνά τον κόσμο, αλλά ακόμη και οι θλιβεροί Ευρωπαίοι υποτακτικοί της Ουάσιγκτον δεν συμμορφώθηκαν με το δώρο του Τραμπ, των υψωμάτων του Γκολάν, στο Ισραήλ.
΄Οσο για κύρος, μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Λιβύη, την Σομαλία, την Συρία, την Υεμένη, την Ουκρανία, την Ονδούρα, και τώρα την Βενεζουέλα, κάθε ηθικό κύρος έχει μετακομίσει από την Δύση.
Η Ουάσιγκτον δεν χάνει μόνο την οικονομική και στρατιωτικήν ισχύ της, χάνει και την ήπια δύναμη που έμενε στην προπαγάνδα της Ουάσιγκτον ότι έκανε τον κόσμο ασφαλέστερο για Δημοκρατία. Η Δημοκρατία δεν είναι πια ασφαλής ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι Δημοκρατικοί και τα πορνομίντια έβαλαν τα δυνατά τους να καταλύσουν την δημοκρατία και να ανατρέψουν τον εκλεγμένο Πρόεδρο –αυτό ακριβώς που το καθεστώς Τραμπ προσπαθεί να κάνει στην Βενεζουέλα.
Όλα αυτά τα ψέματα και η προπαγάνδα, που εξεικονίζουν την Δύση σαν δώρο θεού στην ανθρωπότητα, κατέρρευσαν και πάνε, με της Ουάσιγκτον την ανεύθυνη χρήση ισχύος, που άφησε την Δύση ηθικά γυμνή.
Ο κόσμος δεν πιστεύει πια ότι η Δύση είναι κάτι στο οποίο να προσβλέπει και να το μιμείται. Αντίθετα ο κόσμος βλέπει κάτι πολύ κακοποιό, με τα λόγια του Matt Taibbi: «΄Εναν μεγάλο βρικόλακα-χταπόδι, γύρω από το πρόσωπο της ανθρωπότητας, που αμείλικτα κολλάει τον αιμορροφητήρα του μέσα σε οτιδήποτε μυρίζει σαν το χρήμα.» ( Σημ: Αμερικανός βραβευμένος δημοσιογράφος-πολιτικός σχολιαστής)
Μια μεγάλη υπόσχεση προδόθηκε από αυτούς των οποίων εμπιστευόμαστε τις υποσχέσεις. Μια κυβέρνηση υπόλογη στον Νόμο και στον Λαό προϋποθέτει έναν ενωμένο λαό, όχι το σκορποχώρι του πολυπολιτισμού και της Πολιτικής της Ιδιαιτερότητας. Με την μαινόμενη επίθεση εναντίον της γηγενούς εθνικής βάσης όλων των Δυτικών χωρών ως «λευκών εξουσιαστών», η Δύση δεν μπορεί πια να υπερασπιστεί την πολιτισμική της παράδοση από τους μετανάστες που δεν συμμερίζονται αυτήν την παράδοση.
Η ένταση μεταξύ μιας γηγενούς παράδοσης και εισηγμένων ηθών και εθίμων φαίνεται στις εντάσεις μεταξύ Ουγγαρίας και ΕΕ και Ιταλίας και ΕΕ. Η Ουγγαρία αρνήθηκε να δεχτεί το ποσοστό των μη Ευρωπαίων μεταναστών και αντιμετωπίζει τιμωρία από την ΕΕ. Στην Ιταλία η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε συνασπισμό κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς ενωμένων κατά της ΕΕ και της μη ευρωπαϊκής μετανάστευσης. Στην Ευρώπη επικρατεί μια κατάσταση όπου η κυβέρνηση της ΕΕ, όπως και κυβερνήσεις κρατών-μελών όπως η Γαλλία και η Γερμανία, έχουν πάρει το μέρος των μεταναστών εναντίον του γηγενούς πληθυσμού. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης δεν τάσσονται υπέρ της εθνικής πολιτισμικής κληρονομιάς τους. Αυτό είναι το αδιάψευστο σημάδι θανάτου ενός πολιτισμού.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες επικρατεί τέτοια διχόνοια ώστε το να καλούνται οι Πολιτείες « Ηνωμένες» είναι διαστροφή της γλώσσας. Οι ψηφοφόροι της Χίλαρυ μισούν τους ψηφοφόρους του Τραμπ και το αντίστροφο. Τα πορνομίντια και τα πανεπιστήμια είναι ομόφωνα εναντίον των λευκών.
Χώρες χωρίς ενότητα δεν έχουν δύναμη. Κατά συνέπεια ο Δυτικός κόσμος χάνει την ηγεσία του κόσμου.
Φυσικά και ο υπόλοιπος κόσμος πάσχει από διχόνοιες. Οι Σούνι και οι Σιίτες δεν μπορούν να ενωθούν, με αποτέλεσμα ο Μουσουλμανικός κόσμος να είναι ανίσχυρος. Οι φυλές της Αφρικής δεν μπορούν να ενωθούν. Η Ινδία και το Πακιστάν παραμένουν έτοιμοι να σφαγούν. Εχθρότητες υπάρχουν μεταξύ Ασιατών. Η ίδια η Ρωσία είναι ομοσπονδία. Η Κίνα έχει μιαν μουσουλμανική επαρχία. Αλλά οι διαιρέσεις είναι διαφορετικές από αυτές στην Δύση. Η Κίνα και η Ιαπωνία έχουν διαφορές αλλά ο πληθυσμός στην Ιαπωνία είναι ομοιογενής και στην Κίνα σε μεγάλο βαθμό είναι επίσης. Οι ΄Αραβες είναι ΄Αραβες, είτε Σουνίτες είναι είτε Σιίτες. Η Ρωσική Ομοσπονδία είναι τα κατάλοιπα μιας μεγάλης αυτοκρατορίας, σε μεγάλο βαθμό αφομοιωμένα, και όχι το αποτέλεσμα προσφάτων μεταναστεύσεων.
Η συνέπεια της διαίρεσης ίσως αποκλείει κάθε ηγεσία. Αλλά η κατάρρευση της Δύσης στην πανσπερμία και στον πολυπολιτισμό σίγουρα σημαίνει ότι η Δυτική ηγεσία χάθηκε μέσα στην αδυναμία και στην διαίρεση.
Είναι άραγε το Χάος που περιμένει;
Πηγή